Benim Ailem Sensin (Kalp Yarası, 27.bölüm)

YAZAR :Şeyma BULUT

Uzunca bir aradan sonra son bölümü izleyince yazının başına oturdum. Açıkçası Kalp Yarası bana eskisi gibi keyif vermiyor çünkü konular çok dağıldı ve girilen yolları senaryo açısından sağlıklı bulmuyorum. Ayşe ve Ferit’in aşk masalının içinde o ‘masal’ hariç her şey var ve  bir yerden sonra insan merak ediyor, bu yol nereye kadar böyle devam edecek? Ayşe ve Ferit’in içimi titreten hikayesini izlemeye devam edeceğim ama bir yanım da eski ruhun bir şekilde geri getirilmesini istiyor. Ayşe ve Ferit’in masalı çok güzeldi, oradan devam edebilseydik çok iyi olurdu ama ben bu hafta sadece bunu yazmak istediğim için genel analiz yapmaktansa biraz karakterlerin gerçeğini konuşmak istiyorum. Özellikle de Ferit’in geldiği durum, geçirdiği değişim görülmeye değer.

Ferit Sancakzade bu hikayenin ilk zamanlarında tam bir baş belasıydı. Burnu düşse yerden almayan, öfke kontrol sorunları olan, empati yeteneğinden ve sabırdan yoksun bir karakterdi. Merhameti, iyiliği, temiz kalbi baki olsa da ruhunda yaşadığı çelişkiler ve güvensizlik ilişkisini her yol ayrımında çok daha kötü şekilde yaraladı. Şimdi karşımızda duran anlayışlı, güzel seven, sevdiği kadına güvenen adamı Ayşe yarattı. Ona önce sevmeyi, sonra da sevdiğine güvenmesi gerektiğini öğretti. Yine de Ayşe’nin çok iyi bildiği ama Ferit’in asla anlayamadığı ve Ayşe’nin de ona anlatamadığı şeyler vardı : Anne- baba acısı gibi. Adnan’ın ölümü Ferit’e çok büyük acılar yaşatsa da artık Ayşe’sinin boynu büküklüğünün farkında ama bir farkla ; Adnan Ferit’e korkunç bir kabusu miras bırakırken, Ayşe’nin babası kızına sadece sevgiyi bırakmıştı.

Kalp Yarası’nın en büyük sorunlarından biri Ayşe ve Ferit’in zorluklar içindeki mücadelesini, acısını asla dozunda göremiyoruz çünkü daha biri bitmeden, diğeri başlıyor ve böyle olunca da iki olay da yarım kalıyor. Daha Ferit içine düştüğü cendereden çıkamamışken Ayşe çok büyük bir yol ayrımına geldi. Şahin ve Mirza’nın oyununu öğrenen Ayşe deyim yerindeyse can evinden vuruldu. Uzun süre sonra ilk kez kendini bir yere ait hissedip, Hande ile olanlar yüzünden dedesine sığınmıştı. Hande’nin hamile kalması, Ayşe’nin karşısına çıkıp bunu nispet yapar gibi söylemesini ardından Ayşe soluğu dedesinin yanında aldı ama ne çare! Aynı gün içinde ikinci kez dünyası başına yıkıldı Ayşe’nin, bu sefer sınavı çok daha çetindi: Yeniden ailesiz kalmıştı.

Şimdi zaten Ferit var, dedesi olmasa da olur desek de öyle değil işte. Ayşe babasından, zalim dedesini dinlemişti ama yine de insanlara ikinci şansı kolay verdiği için yeniden denemek istedi. Dedesinin hatasını telafi edeceğini düşündü ya da seneler sonra bir yere kendini tam olarak ait hissetmişti ama onun hayalleriyle hayatın gerçekleri yine birbirine uymadı. Kaderi onu yine yalnızlığa iterken yine de yanında olan, çok sevdiği biri vardı : Elif!

Ayşe ve Elif birbirlerini birden sevdiler, kardeşten öte oldular. Ayşe dedesine çok kızsa da Elif’e, onun acısına arkasını dönemedi. Onun yanında oldu, ellerini tuttu ama iki kuzen birbirlerine sandığınızdan da fazla benziyor. Elif ilk sahneye çıktığında ben onun da Şahin gibi olacağını düşünmüştüm. Kendi hayatı için Ayşe’ye zarar verir mi derken Elif kendi hayatını kaç kez Ayşe için hiçe saydı. Çok benzediği teyzesine çekmesi yetmiyor gibi sanırım kaderleri de benzeyecek gibi duruyor.

Elif benim çok sevdiğim bir karakter oldu ama ne yazık ki o da çok iyi işlenemedi. Ayşe’nin aile ayağının en özel ayrıntısı olan karakter sağlığına kavuşup, Ayşe’nin yanında olabilirdi ama ne yazık ki öyle olmadı. Elif’in Ayşe’ye benzerliğini de göz ardı edemeyeceğime göre tüm olanların faturasını kendisine kesmesi an meselesidir. Elif’e bir şey olduğu anda Ayşe’nin bir daha dönüp dedesinin suratına bakacağını sanmam ama Şahin kızının kefaretini çok ağır bir bedelle ödeyecek, artık oradan dönüş yok gibi görünüyor.

Peki olayların faturasını kendisine kesen Elif’in karşısındaki Ayşe ne yapar? En ağır şekilde kendine yüklenir değil mi? Ben açıkçası Elif’i kurtarma ihtimalini yapamayan Ayşe’nin bunu o kadar kolay atlatacağını sanmıyorum çünkü belli etmese de Şahin’i dede olarak görmeye başlamıştı. Onun yanında kendini mutlu ve daha da önemlisi güvende hissediyordu. Annesinin dolaylı katilini bile affedecek kadar büyük bir yüreği var Ayşe’nin ama ne çare! Ayşe için artık hiç bir şey eskisi gibi olmayacak.

Ayşe dedesinin nasıl bir insan olduğunu biliyordu ama onun kızı yüzünden vicdan azabı çektiğini, Elif sayesinde az da olsa kalbinin yumuşadığını sandı ama yanıldı. Şahin büyük bir azap içinde ve evet bunun sebebi de Sevda ama o bunu kabul etmeyecek kadar kendinden ödün vermeyecek egoya sahip. Halbuki başında bazı şeyleri anlatsaydı, bugün her şey çok başka olurdu. En azından aile olmaları hususunda bir umut var derdim ama şimdi bunun imkansıza yakın olduğunu söyleyebilirim.

Ayşe ne yazık ki yeniden çöpsüz üzüm olma noktasına hızla ilerliyor ve onu oradan çıkaracak tek bir kişi var : Ferit! Ayşe sevdiği adamın yanına gittiğinde benim ailem sensin dediğinde artık olay bitti aslında. Ayşe ve Ferit’in ilk yolculuğu tamamlandı. Oyun arkadaşı olarak çıktıkları bu yolda önce arkadaş, sonra sevgili, sonra anne baba ve şimdi de aile oldular, tamamlandılar. Hep diyorum ya sınanmayan aşk olmaz diye, onlar her açıdan sınandılar ama bitmedi. Asıl savaş şimdi hem de tüm dünyaya karşı başlıyor diye düşünüyorum ki Ferit’in İstanbul’a gidelim kelamı boşa değildi. Yeni hayatlarına başka bir evrende yeniden başlama arzusu bu ama kapılarının önünde duran felaketleri düşünecek olursak, bu hayal şimdilik çok uzaklarda diye düşünüyorum.

Ayşe ve Ferit kendi içlerinde, duygusal olarak sınansalar da henüz birlikte bir şey başarmış değiller. Hande ve Yaman’ın yaktığı intikam ateşi konağın her yanını sararken onları sadece maddi olarak değil manevi olarak da yıpratacak. Özellikle de Hande’nin Ayşe ve Ferit takıntısını düşünecek olursak işler hiç beklemediğimiz şekilde karışabilir. Hande hala bu aşkı sindiremese de Ayşe ve Ferit de onun her türlü dalaveresine oldukça alışkın, bu savaşta kim kazanır bilmiyorum ama herkesin bir şeyler kaybedeceği gün gibi ortada.

Bu hikayenin asıl kaybedeni kim olacak biliyor musunuz? Yaman! Adnan’ın ölümünde bütün oklar onu gösteriyor şu anda ve Yaman Sancakzadeleri yok etmek için girdiği bu yolda ilk önce onu gerçekten seven tek insan olan Betül’ü ziyan etti. Dahası da geliyor diye düşünüyorum. Ferit babasının ölümünün ardındaki sır perdesini aralamaya başladı. Burada suçlu kim çıkar bilmem ama her halükarda kaybeden Yaman olacak çünkü o büyük resmi gözden çok fena kaçırıyor.

Yaman önce konağa sonra şirkete çöktü ama orada istenmiyor. Güya aileyi yok edecek, rahat edecek değil mi? Ama o iş öyle değil işte. Sinan’ın ona kötü bakmasını, Ferit’in sözlerini kaldıramıyor, Yaman. Neden peki? Hiç düşündünüz mü? Ben düşündüm. Yaman sadece Azade ve Adnan’a kızgın, tam aksine kardeşlerini ve teyzesini hatta Betül’ü çok seviyor. Ancak nefreti öyle büyük ki kalbinin sesini asla duyamıyor ama benim Yaman hususunda hala umudum var. Bir yerde kendine gelecek ve kardeşlerinin yanında olacak diye inanmak istiyorum.

Bana saf demeyin ama Ferit’le olan sahnesinde Yaman’ın Hande’nin gazıyla hareket ettiği bariz ortadaydı. Ben bir süre sonra kendine geleceğini düşünüyorum. Yaman böyle biri, kötü değil ama zaaflarını kontrol edemiyor. Hande ona çıkarı için yaklaştı ve gayet bunun farkında. Bir yerde ondan uzaklaşacağına, kendine gelmesiyle ilgili inancımı koruyorum çünkü annesinin vazgeçtiğine kimse sonuna kadar tahammül etmez.

Anne demişken? Zümrüt’le vedalaşacak olmamız beni çok üzüyor. Onun Ayşe ile bir bağı çıksın, annesinin yokluğunu Zümrüt kapatsın istedim ama olmadı. Aramızda kalsın ama kendisi dizinin en sağlam aktrislerindendi, haberiniz olsun!

Bu haftalık da bu kadar. Herkesin emeğine sağlık, hikaye bir an önce düze çıkar umarım ama benim çok da umudum yok.

Haftaya görüşmek üzere, sevgiyle kalın ve mucizelere inan maktan asla vazgeçmeyin.